DÜNYA DURDUKÇAGözlüğün vardı senin, en çok gördüğüm ; mütevaziydi. Saçların kumraldı , orta uzunlukta . Temizdi, bakımlı, düzgün . Blûzun beyaz, forman lâcivertti ; diğerleri gibi. Eteğin asla dikkat çekmedi ; ne çok uzun, ne de kısa. Çorapların beyaz , ayakkabıların siyah mıydı ; mevzuattaki gibi ? Yaz ve kış aynı mı, yoksa başka mıydı ? Kızma, gücenme, ayıplama sakın ! Yalnız ayaklarına değil, gözlerinin içine bile bakamadım ki ben ! ’’ Hadi ordan ! ’’ deme ne olur ; emin değilim gözlerinin renginden ; elâ olacak galiba.... Ben böyleydim işte sevdalım ; seni yürekten seven, senin için yanan, bedeninle, cinsiyetinle hiç ilgilenmiyen, kalbini, ruhunu, güzel ahlâkını, insanlığını, içinde, yüreğinde hisseden, Yıllar sonra bile unutmayan, rüyalarını, hayâlini gören, aşkını yüreğinde saklayan, yanan, sönmeyen ve de dünya durdukça yanacak olan âşığınım senin..... Fikret TEZAL |