YALNIZ BİR ŞİİR DAHA DOĞAR GECEYEBir şiir doğur dedi bana önümde kıvranan defter ne doğarsa hazırdı sevgiyle kucaklamaya alnımda boncuk boncuk terler boş gönül sayfama damlarken ıkındım son bir hamleyle ve doğdu zamanın ellerine başı boş bir şiir.. kimisinin anası kimisinin babası gizlidir yürekte çünkü hep nikahsız gelmişlerdir dünyaya herkes bilir de bilmemezlikten gelinir piçler güzel olur. tüm bu analar babalar kargaya yavrusu şahin görünür misali en güzel şiir benim derler gurur yüzlerinde parlar saçlarını severken öve öve bitiremezler. bu yüzdendir en güzel şiirin benim olması belki de.. gözleri tıpa tıp babasının yalnızlığı dudakları her meyvenin renginde yanakları her daim ıslak yol yapan gözyaşının gidişine vurgun zamana kafa tutar duruşu. evlat başka bir şey içmeden kafa buldurur adama bakar bakar iç çekersin gidene özlemin en acı halini seyredersin kırgın umutlar düşer eteklerinden emekleme çağıdır bilirsin arada ayağa kalkmaya çalıştıkça takılır nazara düşer yuvarlanır kollarına. sarılır ağlarsın içli içli kanayan dizlerini öpersin anlaşılamamanın hüznü kokar satır araları her beğenen gözde çocuğunun ilk kırmızı kurdelesi gibi heyecanlanır gururlanırsın bir şiir doğdu zamana işte elleri küçük burnu minnacık ağlamaya hazır gözleri sevin beni diye bakar küser kendince. yağmurlu gecelerde sokakta yapılan bir tangodur şiir halbuki olabildiğince ıslak şuh aşk kokan. merakla bekleyen deftere bir içli şiir daha peydah olur bu gece babası belli değil. bir şiir doğar geceye inceden inceye nasılda içimi sızlatır gökyüzü benimle ağlar mutluluğun şaha kalktığı o gecenin ürünü usulca boynunu büker zamana. Ayvazım DENİZ |