Serab-ı Cihan
sey mehal-i cüret-i yekksan
ker mekân-ı yedi cihan bi hasan eyler ruh-u nuran azm eyle sûkutu gönle etme nur-u şahına ziyan nur-u iksir içmiş habibim vuslad-ı meftun-u divaneyim şae asuman-ı leyl-i giriftar çeşm-i bezmin de nur-u haleyim gül-ü sake bede’ gülistan nur-u deme garg olan bülbül sahre yek bu serab-ı cihan naci seyyide garib-i mekân zat-ı yüce de gönlü pak eden sırra nail o nebi sefiyim bu gayb-ı nez har devr-i alem arş-ı sema da bi nebze-i haline cereyân |