dilenciler... sonra dilenciler geçiyor yanık türküleriyle birkaç kişiyle söylenerek sokakların nabzını tutan balkonlara seçim bayrakları asılı balkonlara bize sevdiklerimizi hatırlatarak ve kendimizi bize hatırlatarak her dilde farklı söylenen ağıtlarından anlıyorduk kendimizi sevmemizi sağlayan bizi! kesiliyor sesi sonra sokağın yine aynı düzen de yakıyor sigarasını balkondakiler ve benim yan balkonumdakiler tansiyon haplarını içmeye geçiyorlar içeri ve yine acılarımızdan tanıyorduk onları sanki herkes bizden öğreniyordu mutluluğu işte bizim bu yüzden korkularımız vardı oysa hayatın bütün gizi, yaşamı kanırtan umutlardı. dilenciler geçiyordu... meriç aydın / 2014 |