ERİME NOKTASILabirentler ortasında… Sabra bürünmüş Eyubi hüznü ile Ağlayan gözler ki ağladıkça gül oldu Fuzuli bir mısranın terennümü bitmeden Sahranın ortasından çıplak ayaklarıyla Kâh Mecnun, kâh Leyla bir bir gelip kül oldu Tutuşan kelimelere inat Sıkışan hançeremdeki sesim eriyor Sararan sayfaların arasında ararken kendimi… Yahut kangrene dönüşen eskinin masallarını dinlerken Garip ruhuma dokunan esrik cinlerden Havf ve reca sarmalında… Makas misali açılan ellerle Bulut bulut göğe uzanan aminlerden Sordum soruşturdum İlmek ilmek günahlarla,vehim eriyor. Akla ziyan bir hayatın girdabında… İntihara meyyal gülüşlerin köşe bucak kol gezdiği Dalgınlıklar şehrinde, feryat gibi ah gibi Şizofren bir bakış sonrası Bir infial anında gözümü kırpmadan,taammüden Aksimi aynada vurduğum silah gibi Kaderin harıyla, kederin potasında Elif, lam ,adımın ilk harfi mim eriyor Muhammed Mehmet GÜL |
Eksik kalislarim icin mazur görünüz sevgili Sairim .
Sevgimle.....