HİÇİM BEN
sen beni görmüyorsun
koca bir kentin yalnızlık afişiyim ben binalar sokak vede geçtiğin her yerde ben yüzümden bir ben daha varım sayım hatasında iken ben kaçım kadınlık bağlı uzun saça çıkık kalçaya bakarmış lakin bacaklar çarpık öyle mıhlanmış ki gidişine zerre kıpırdama yok yollara bakmaktır tek suçum kent yığıntısı şu İstanbul’unda tadı tuzu yok artık soframda ise ayrılık gündüz dursun gece daha çok belli ediyor kendini yani hayaline bile açım artık hedefimde nelerin olduğun anlatmaya kalksam uzanır cümleler boylu boyunca ve sayfalar tükenir şairliğim ilham perisinden bedel diye hüznü yazmaz mı? bildiğin gibi varda hiçim bu kadar sevgi yağması yüreğe inan ki sığmaz niye darlandığımı da söyleyeyim sana... yokluğunda kan ağlıyor içim |
Alkışlıyorum güçlü kalemi,
Yüreğine sağlık
___________________________________Selamlar saygılar