PEMBELİ SANIK
Sıvası dökük ruhum,
korkuyorum çökeceğim gün gün
yüzümdeki ışığın aklığını,
gölgelerin tükettiği zamandayım
hani diyorum sevse biri beni,
solgun yüreğimi,şenertse
sevdikçe güç verse,
sevgilim kelimesi,gırtlağımdan fışkırsa
ama boynum bükük,
heryerim ağır bir zincirden sarkıyor,
geceleri özellikle....
geceleri, yıldızları yaralarıma basmak,
beni çok yoruyor
dolu dolu gülüşlerim vardı ya,
artık yüzümde sırtı çıplak bir kemik
sevgiye koşmak üzere çıktığım yollarda,
saati mi şaşırdım hüzün alacası,
ya da bu engeller mi izin vermiyor ,
aşkın tramvayı kaçmış,
en erken gelişi,ölümüme mi yakın
hayatta herşey üçlenir derler ya,
kaç üç geçti güzümden,baharlara da
ben yakalayamadım,
gözlerindeki şımarık utangaçlıkları,
bir gün de,
şu zıkkım kadınlarla hoş beş edecegine,janjanlı ,derin
ufacık gülümse,
benimde yüzümde oynaşsın şımarık utangaçlık
yok...yok....ben öyle kendi kendime gelin,güvey....
kurtlar saracak yakında her yanımı...
yüregim sensizlikten,kurtlanacak,
küflenmiş limoni bir kadın olmak çok yakın,
ya da
eski bir çerçevede elinde gülleri dağıtıp,
taşlar arasında öldürmüş,pembeli sanık
ŞAİR ARZU GÜNAL / 6.11.2014