BEN SENİNLEben seninle yağmurlu bir gecenin ıslaklığında tanıştım saçlarından süzülen karanlık gülen yüzümde açarken sen kaybolan gençliğinin ellerinden tutuyordun hâlâ küçük oğlan çocuğunun adımları ayağında misketlerini yuvarlıyordun zamanın ihtiyar ağzına. ben seninle karanlıkla aydınlığın birleştiği noktada öpüşen muhabbet kuşlarına nispet tan vakti seviştim gözlerimizde alev ellerimiz titrek sevdayı yatırdık buz tutan geceye eridi gece kaldırımlarda aydınlığın izleri belirdi gözlerime yığdığım sevda barikatlarıyla gidiş yollarını kapatmıştım o zaman. ben sende el ele gezeceğimiz bir deniz kenarında kaybolmadan çok önce kayboldum içimde biriken öfke yanardağları daha soğuk denize varmadan patladı lavları önce dilini sonra gözlerini dağladı görmedin ama bir kız çocuğu senden sonra elinden düşen elma şekerine büyük kadınlar gibi ağladı. görünür mü ayrılığın izleri yüzümde ihanetin o karanlık girdaplarında boğulurken sevda med cezirler saklar mı kirpiğin o anlamlı nağmesini ah bilsen nasıl da istiridye gibi incisini saklar içinde her adama akmayan gözün nehirleri sana doğru akarken acıklı bir film sahnesinde başımı omuzuna koyup hıçkırdığımda ’ağlama bebeğim’ deyişin gibi ve parmakların hala ıslaklığın sıcaklığıyla ısınmışken yanağımda dolaşan bir pamuk tarlasıydı bir zamanlar ben seninle hangi kendini bilmez takvimlerin yapraklarında döküldüm zamana. kızımız olacaktı saçları gece karanlığına buklelerini dolamış gamzeleri benim bitimsiz kahkahalarımla dolu gözleri ikimizin karışımı olan sevda renginde bitmeyecek bir mutluluğa yelken açacaktık. hangi ara o yelken su aldı diplerinden sevgili hangi ara düştük soğuk denizin kollarına sen can yeleğine sarılmış kurtarma gemisinden bana bakarken sulu sepken gözlerinle ben hangi ara yabancı bir yelkenin güvertesinden el salladım sana. ben senin ben senin gözlerinde ne zaman biz güneşini soldurdum sevgili ben seninle ne zaman farklı dolmuşlarda farklı yönlere giden yolcu oldum hayat yolunda. ben seninle... Ayvazım DENİZ |
Nasıl bir yabancı olduk.
aynı yatağı bile paylaşmışken,
çocuk gülüşlerimizle.
nasıl başka göze bakmam bir daha derken
ayrıldı bakışlarımız birbirinden.
Bakar olduk başka gözlere.
uzaklaştık, ayrıldık.
çok duygulandım..
tebrikler canım
sevgimle..
"deftere bugün az önce girebildim,günüm vardı:)"