2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1396
Okunma
anıların göğsüne yaslarken başımı dizlerin niyetine
boşa geçmiş onca zaman vuslatı beklemekle.
dudaklarımda yıldızsız bir geceden kalma
keder değmemiş bir gülümseme
ay düşerken çay demli düşlere
uyku da küser gider dost bildiği şehirlere...
sen elif gibi ilk
elif gibi başı diksin gönlümde
başımı kaldırmasam da
hissederim seni gölgemin izdüşümünde.
yere düşen bir ekmek kırıntısı gibi
öp başına koy beni
şimdi sen yoksun ya
rüyalara mı kaldık sevgili
sevdalar uyuyarak büyümez ama
sen yine de düşlerde büyüt bizi..
bazen bir namlunun ucundaki kıvılcımdır sevda
bir an parlar ve söner ölüme...
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz