KOLLAYIN BENİ
Kıyısında sevincin yaşadım da dalmadım sularına
Unutup kendimi, kendimdekileri Bir iken bin oldu yüreğinde nankörlük tohumları Kahırlarına katlandıklarımın. Bin yüzlü yârenlerim, kollayın beni!.. Bir cihat sarhoşluğuydu düştüm yollara Uyutup bencil istekleri içimdeki Yandım yandım da tükendim karanlığına Külüm eşiğinde şimdi kör inatların. Çocukluk erenlerim, sallayın beni!.. Bugün yabancıyım bağlarına büsbütün İzmir’in Erzincan’ın Tarsus’un Hayallerimi demlediğim şafaklar bitti İçinde buldum kendimi, dışında kaldıklarımın Balımı derenlerim, yollayın beni!.. |