YAŞAMAK BÖYLE
Bağ bozumu yine mevsim, bilirim
Kuru dalda yorgun yaprak gibiyim Hafif bir yel esse şakacıktan Cansız, yere serilirim. Gözlerim midir güzelliklere küsen Dirilikler mi başın’alıp giden? Göz kapaklarım niye yorgun böyle Her şey biraz daha kirli, neden? Durup da beklemek neye yarar, Dönüş gününü unuttu bahar, Çiçeklerde yaşam rengi yok, Hem insan kokmuyor insanlar! Domur domur çiçekli kuru dallar Yeşili sindirmiş, uykuda kırağılar Ay dolunmuş, gece kuşlarının şafakla Bana sanki bir şey diyecekleri var! Yanlış bahçelerde tükendi ömrüm Var olmanın her soluğu kırk düğüm Yaşamak oyalanmak demekse böyle Uzaklarda benim nedir gördüğüm? |