KONUŞANDI ÖLÜM
Doğmakla şükür bize ölmek bize sevinç
Hayatın yüküne donanımlan,iman yüklü bir vinç Ruhun taştan kale olsun geçit vermesin küfre Vahiyle beslenmeyen akıl,basiretsiz bir hiç Gece sıyrılsa örtüsünden kaldırılsa perde Nefisler sürünüyor belkide yerlerde Hakk dışında bir şeye bağlılık tutsaklıktır Öyle bir zevk peşinde koş ki;götürsün ebede Susmaktı bize düşen konuşandı ölüm Yakaladı an bizi bir fanusun içinde Bir ekmek kapısıydı,çektiğimiz zulüm Hey benim anam babam bu bacada işim ne? Ölüler yaşar mı dersin;elbet gönülde Ya hisler fikirler,onlarda yaşar mı? Billur bir hayatın sonsuzluk ikliminde Ebedi bir hayattan insan kaçar mı? Gözüne dünya kaçanlar unutturur ahireti Bulaştırmışlar kalplerine kur’an dışı illeti Kula kulluk edenlerin şerefi yoktur unutma! Unutma,çölde insanlık iklimi dokunmuştu, Ayet ayet....... Sabırla ve umutla!........ Hayat;ölüme uzanan çizgide, geride kalan iz, Hayır,ölüme değil,ölümde dirilişe koşanlarız biz. Yusuf Erdoğan |