Yüreğimden Düşmüşün...
Seni canım bilerek, harcamıştım bedeni,
Ellerimden sıyrılıp, dağ ardına aşmışın. Nice hayallerimle, saklamıştım yar seni, Dünya ya, hiç derdim de, ondan daha boşmuşun. Bir sabah meltemiydin, esiyordun özümde, Her haline hayrandım, değerliydin sözümde, Baharımı yaşayıp, yaz beklerken gözümde, Başıma kar yağdıran, meğer kara kışmışın. Başı öne eğilmez dağlar kadar mağrurdun, Derde düşmüş başıma, sen de her an taş vurdun, Acı poyraz estirip, yerden yere savurdun, Doğrulup bir de baktım, yüreğimden düşmüşün. Kırılan şu gönlümün tamirine harç yoktur, Zayıf düşmüş bedene, bunca kahır pek çoktur, Onulur mu bu yara? Değen zehirli oktur, Gözün aydın yar bu gün, bana mezar eşmişin. Mustafa USTA |