kekeç rüzgar
Ana rahminden dünya penceresine vardım
Avuçlarım yandı gül bahçesine düştüm Cennet cehennem hep vardı Adım ilk okunduğunda sonum hazırdı Ve Gözyaşlarımı sildim her yağmuru barındırdığında gözlerim Gelmeyecek diye dökülen sözcüklerim vardı gidenin ardından nasıl bilirsinize Titrekti çocukluğumun elleri Yüzümü okşardı kekeç rüzgarlar Ummanın saçları dalgalı Martılar uğrar her vakit ufaladığımda hüzünlerimi Nefesimin buğuladığı benliğim aşiyan suretlere Gençliğimin kapısından geçtiğim sokakta ilk aşkım Tutkulu bir sancı yaşlılığım Öylece beklerim son kışımı Yorgunluğum sarar ruhumu Özlemine uyuyup uyandığım |
Çok çok güzel.
Gönlüne sağlık.
Kutlarım.
Selamlar...