Ölümser Dünyanın Gülümser Mecnun ve Memnunuyumhayrettin taylan s’özbaşlarından ölümser dünyanın magmasına doğru, doğurgan bir doğrudayım uz çizgilerinden uzam ve edim diline uyarlı bilinç doğasındayım içbaşım doğu’dan gözükür suçbaşım batı’dan batar sineme beyni oksitlenmiş fikir tecimenleri arasında arafım yangın yeri kanama başlar sensizliği andığım kan haritasında meryemsi duruşun sızar lut gölüne lainliğin boyu aşar mazlumları kan akar çocuklar ölür anneler hep ağlar, hep ağlatır 2…. orantısız gücün gölgesinde kalır kalakalmışlık züleyha gölgen düşer huyumun kuyusuna mistik bir tutunuşum menkıbesinde dillenir hasretim devrik amansızlığın nefesine tutunur nefsimin cümlesi mahsus zamanlar siner hasisliğin ortadan ‘doğusuna göç başlar kimsesizliğe söz başlar bilinmezliğe çaresizliğin çarı gibi suratı düşmüş insanlığı oynar veballer y o l , yolunu şaşar sol yanında ağlar içimdeki çocuğun leyli bebeği kol kanat gerdiğin gereklilik kipinde ürer kirpiler yalanların yılanını sarar benlik şenliğinde el ‘ aziz gibi kendime gelirim 3… sınırsız bir sinirin sınırında mayınların uyarır korkularımı bir varken ikilemlerin ikilemesinde durur yanılgılarım y o l b u l a m a y a n l a rın yolunda değillerim üşür hiç hep uykudayken hoş hep senken uyuyamayan gerçek var bilinç aşımda tutuluyorum yeşeren dirilişe… doğu nereden doğup kanıyorsa ben o’yum orada mecnunluğa k’anarım orada a’demlikten, a’damlığa, er’demliğime çentik atarım orada başlar mutlak çizgimin izleri orada başlar, oralılığımın arınmış arısı orada , açılır sevilmenin çiçek özü orada , meyvesini verir kulluğun özü |
Eli elime değmedi
Değse ise ölür idim,
Dili dilime değmedi
Değse ise ölür idim.
Bana gönlünü vermedi
Gönül bahçeme girmedi
Bahçemde güller dermedi
Derse ise ölür idim.
Gönlüm yüceden inmedi
Ağlar ağıt hiç dinmedi
Gözde yaşı yar silmedi
Silse ise ölür idim.
Aklım aşkıma yetmedi
Başımdan aklım gitmedi
Sevdiğimi yar bilmedi
Bilse ise ölür idim.
Namelerimi dermedi
Bakışla sevgi örmedi
Gözü gözümü görmedi
Görse ise ölür idim
İSMAİLOĞLU değmedi
Kendisini hiç övmedi
Sevdim fakat o sevmedi
Sevse ise ölür idim.
---- 08.03.1960 - İslahiye
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul