PİŞMAN
Kademsiz bağların yaban gülüyüm
Yaprağım köküme düşman kesilir Toprağın göğsünde çiban dalıyım Üstüme doğan ay pişman kesilir Ömrüme serili bir kara perde Ezelden alışkın her hücrem derde Miyadım kalbime ’’sus, yeter ’’ der de Bahtıma düşen pay pişman kesilir Bır sabah uğruna yaktım geceyi Dilime mey ettim cümle heceyi Kendime sorduğum tek bilmeceyi Çözecek kelime pişman kesilir .... |