ADANMIŞ HAYATLAR..
Mişli geçmiş zamanlar üretirken
dudaktan dökülen sözler Ketum bir bakışa amade ifadeler Yarı açık, yarı kapalı çiğ damlası kirpikler Sülfilesiz bir hayatın endamı Rahvasında çok gerçek payı Masaldı... Yedi veren güller açardı her mevsim Badireler çeşmesinden avuç avuç su içtiğim Dağların geçit vermediği zamanlar Gurbettir akşamlar Makamın hicazı Her şey tamamdı Can fedaydı Mevsimlerden bahardı Biz diye fısıldadı Tüm benliğini bir kenara bıraktı Ah Marmara... Saklısında sunduğun fırtınalarla Belki de aşinaydı dünlerden gelen alışkanlıklara Çoğul türküler ve sazın makamı Sabaha kucak açan umutlar Geceye asılan suskular Ertelenmiş yarınlar Fedalar, fedalar Adanmış hayatlar... HAZAN |
Şiir dedim ekin bildim
Gözlerinin ışığını…
Doğdum kendimi salladım
Cananla can beşiğini.
Şiir sevmek aslı oldu
Güldüm Hıra, Tanrı dağda
İbrahim sofrası doldu
Şiir aşım, gönül bağda.
Yüreğime damla damla
Şiirin düştüğü anı
Unutmam ilk sevdam gibi
Şah damarda akan kanı.
Seyhan, Ceyhan nehri doldu
Kirpiklerin vuruşunda…
Göz bebeğin şiir oldu
Boğulurum akışında.
Ben senden bir parça oldum
Gülsen soyum töreyecek
Galübeladan atiye
Ceddimden gen sürüyecek.
Dualarım şiir oldu
Ferhat, Kerem geldi dile
Bütün dünya rızkla doldu
Avuç açıp şükür ile.
---- 03.07.1970 - Adana
İsmailoğlu Mustafa YILMAZ - İstanbul