ÖLÜM
İnsan
dogar ecele koşar ölecegini bile bile ölümsüzmüş gibi yaşar. Çocuktur bilemez ki hayatın kiymetini çabucak büyümek ister. Allahın verdigi ömür cocukkende bitebilir genc demez genclik demez vade erken bitebilir ruh bedenden gidebilir. Ömrü uzun ise eger Allah kismet etmişse şayet Anne olur, baba olur anneanne, babaanne, dede olmak torunlarını doyasıya sevmek ister. Yıllar cabuk gecmiştir yaş kemale ermiştir cocuklugunun gencliginin kiymetini bilmiştir ama dönülmez ki geri. saglıgından aklından, fikrinden yavaş, yavaş uzaklaşır agrıyordur artık dizleri sızlıyordur kemikleri. acıyordur dokunuldugunda etleri yinede, yinede hep yaşamak ister. O kactıgı sona ölümün kollarına adım, adım hatta, hızla istemese de yaklaşır. çocukluguna dönmek koşup eglenmek bir daha büyümemek hep cocuk kalmak ister. Ölmekle dogmak, eşdeger azrail her an kapıda bekler zengin olsan neye yarar kral olsan ne yazar. Fanidir dünya kimseye kalmaz fakirde, ölür zenginde, ölür para ve mevki ömür satın alamaz ki dogmak bizlerin, elinde degil ama ölüm de, bize habersiz gelir. Degerli seçki kuruluna, şiir’im adına cok teşekkür ederim saygılarımla... |
yine kaleminizden mükemmel mısralar okudum
yüreğinize sağlık
kaleminiz daim olsun