SEVDA GÖZLÜ ADAMgece gözlerini açarken şehrime ben gündüzün pisliklerini yavaşça süpürürüm kapanan gözlerimin ardına. biraz hasret biraz pişmanlık biraz umudu usulca sürerim dertlerimi katık ettiğim yalnızlık ekmeğime her lokma boğazımda düğümlenir açma telaşıyla yutkunurum ümitsizce . bir türkü tuttururum görünmeyen dağlara doğru kavuşamamış ne kadar sevdalı varsa bilirim benimle birlikte söyler sesleri gizli sesleri ağdalı sesleri acı gömülür her göz kırpan yıldızın göğsüne uzaktan bakar durur. akşam çayımın demini aldığı bu vakit kan kırmızı bir yalnızlık oturur masama elinde sevda gözlümden kalma kadeh dudaklar özlemin artık pembesi şerefine kalkar mutsuzlukların ’ay’ yavaşça süzülür penceremden öyle solgun öyle yalnız öyle çaresiz unutulan gözlerime ağlar. çaresizlik birikir kalır göl olan göz pınarlarıma akmasına daha çok var yaralı ’umut’ son can çekişmelerini üfler yüzüme sen karlı dağların dönülmez yolların ardındaki sevda gözlü adam ölen onca hayalin üstüne örttüğüm ’ela’nın her tonundan sür desem gözlerime biraz papatya biraz lale biraz düş kırıkları yeşile meyilli ne varsa açsa içimde güçlü ellerine bağımlı yüreğim durmadan ve son altın vuruşu yapmadan bekliyorum çıkmayan candan ümit kesilmez. Ayvazım DENİZ |
Yüreğine sağlık,
Kalemin daim ilhamın bol olsun
___________________________________________Selamlar saygılar