Evim kerpicten
Evim kerpicten
Evim kerpicten İlmek ilmek ördüm Geleceğe doğru düşlerimi Sivaya gerek yok Gül kokusu sarmış etrafı Düşünmek istemiyorum Büyüğün küçüğün ezisini Toprağımdı aşkım Gösteremedim körpe ellerimin nasrını Suskunluğumu dile getiren daktilom Boğazı düğümlenmiş gibi Tıkayan tuşlarında Seksen yılının hikayesini yazarken Kurt kırmızının içine sığınmış Benim evim kerpicten Ben toprağıma aşığım. |