Baharlar insanda güzel duygular uyandırır.Bahar geldiğinde etraf yeşillenirken siz de iç aleminizde güzellikleri yaşarsınız.İçiniz kıpır kıpır olur heyecanlanırsınız.aşkı yaşamak istersiniz.Ya da geçmişte sevdiğiniz aklınıza gelir gelmese de sizi görmese de siz sanki gelecekmiş sanki sizi bekliyormuş gibi şiir yazmak geçer içinizden.

Mecazi aşklar eğer sadece birini sevmek adına ise size hep acı verecektir.Sizi hep mutsuz edecektir.İnsanlar sevdi mi eskiden tam severmiş.Bu sadakat bu bağlılık insanların belki de ermesine cennete gitmesine yol açarmış.Böyle kutsal sevgiler için çok şey söylenmiş.

Her şeye rağmen mecazi de olsa rahmani de olsa sevmek güzel şey kim ne derse desin!.Kim derse ki sevmek ve aşk lazım değil önce mantık o sevda denizine hiç düşmemiştir.Gerçek sevgiden nasibini alamayanlar dır.Kalpleri kararmış ve hayatı siyah çerçeveli gözlükle seyredenlerdir.Artık gözlükleri değiştirmenin zamanı geldi de geçiyor bile! Neden çünkü kin ve intikam sürdürecek kadar hayat uzun değil Kinler nefretler değil mi bu dünyayı bu hale getiren.Biz sevgiden yanayız.İsteyenler bizimle bu yolculuğa eşlik edebilirler.Yolda kalmayacaklardır.Yine bahar geldi ve dünya yeniden doğuyor.

Bahar geldiğinde inan güzelim,

Her çiçek açışta seni özlerim,

Nisan yağmurları yağdığı zaman ,

Gönlümde sen varsın,içimde bir gam.

Şöyle uzaklara dalar giderim.

Ne olurdu şimdi olsaydın derim.

Erguvan renkli çiçekler gibi
,
İçimde daima bir umut saklı,

Şimdi uzaktayken bile sevgilim,

Seni hasretle hep beklerim.(2000 tarihinde İzmir’de kaleme alınmıştır.)