Sabaha Kapanan Gözler
Durgun bir sabaha kapanıyor gözler
ellerim kıvırırken hırpalanan saçımı kaçıncı döndürüşü yastığa dökülen saçlar anlatıyor hergün tekrarlan yatak gıcırtısını umursar olmuş ne düşündüğünü umursamayan akıl beyni köpürten dalgaları sayıyor tek tek aranan kelimeler saçın her kıvırılışında yatağa dökülen teller gibi dökülüyor(ölmüş) umursamazlığı üzerinde yine dakikanın olan bitene aldırmadan ilerliyor sabaha kapanan gözler karanlığı aldatırcasına gevşekçe kapanıyor ne karanlık aldatıldığını düşünüyor ne de gözler aldattıgindan emin sabahlayan gelecek susuyor şimdinin karamsar kelamına kendi hiç konuşmasa da Hayıra inanarak ona bir şeyler fısıldıyor. |