Şiir yanığı...!
Kendime mahkumum artık
Hani diyorum af çıkarsam kendime af! Benden çok uzaklardasın ama, Yüreğimde yaşaman ne Tuhaf.. Herkes vurulur bir gün biraz... Herkes biraz kanar, hemde beklemediği günde sen de... evet,evet sende... Hani ben"geç"diyordum,sen ise,"erken" Meğer sende hiç bir seymişim... Sen, ben de her şeyken... Kolay anlatılıyor,kolay yazılıyor acılar... Kolay yaşanmıyor ama,ömure törpüdür Sancılar... Sevda yanığını sordum meyhanede Yaşlı bir Kemancıya... "Kaç yıl sürer" unutmak"Unutamazsın"dedi... Ama,alışırsın acıya. Borçlusun,iki şey alacaklıyım senden Biri sevgim,diğeri kırdığın gurur Azad ederim yüreğimi Benden gider zamanla kurur... Oysa ben hiç bir gece sürtüğüne Seni kesmedim... Adam gibiydim sende,sevgin emanetimdi Hiç yalan söylemedim. Biliyormusun suya yazıyorum artık şiirlerimi... çoğalıyor,ama taşmıyor. Hele de öfkelenip Haddini de aşmıyor... Her şeye rağmen,en güzel yanlışımdın... Doğrularım sana taşındı. Sen de mısralar bitti Aynı şiirin,ayrı satırlarıyız şimdi Ve son şiirim sana, iki satır... Kelimeler, Dört... GİTTİĞİN YERLERDE KAPILARI ÖRT! |