kadını hiç görmedim
kadını bir daha hiç duymadım...

soğuk bir otel odasında
sıcacık içim
ayağımda havlu çorap iki kat
omzumda mor pamuklu şal
püskülleri feda olmuş bu yolda
ama sağ olsun
hiç beni yalnız bırakmadı
takip eden olsa bulurdu muhakkak
bulan olmadı

iki gün daha kalmam gerek bugünden sonra
yıkılmasa bari üzerime
şu Nuh döneminden kalma ahşap duvarlar
herhalde yeter harçlığım
tutsa tutsa kaç kuruş tutacak
iyi mi her şeyi unuttuk
hesap kitap derdine düştük
vallahi lafını işitmek istemem şahsen
lobideki ekşi çökelek kokulu adamın
ağzından tükürükler sıçrarken
şimdi çekilir mi bu
insaf ya hu !
Calvin Klein losyonlu adamın
koynundan yeni çıkmışken

bir alt katım Haydarpaşa garı
bir üst katım Kadıköy rıhtımı
ne iyi komşularım
odam ikisinin tam ortası
oh!mis gibi deniz kokusu
girince dökük pervaz arasından

biraz martı seside var içinde
tahminen gagasında istavrit yavrusu
bakma şimdi simite talim ettiğimize
az yemedik Kumkapı da ızgarasını
sorma orası da ayrı bir alem
çalgı çengi
darbuka dümen

trenin son seferide bitti sireni çalıyor
ışıkları söndürmek gerek
ampule hiç de lüzum yokmuş
boşuna israf
aydede sızıyor tavan arasından
bu gece misafirim anlaşılan
uyku vakti
yan odadan cılız bir kadın sesi
gözlerim kapanmadan
“kapıyı sürgüle” diyor
“kapıyı iyi sürgüle abla”
kapıyı iyi sürgüle
kadını hiç görmedim
kadını bir daha hiç duymadım







Gülnur Ateşoğlu