Hürmetlerimle
memleket tüter şimdi yüreğimde
omuzunda yeşil ceketi buğday sarısı saçları efil efil geçerken düşlerimden ah ! hangi huzura değişilir bir tatlı tebessümü gizlenirken içinde ırmak mavisi gözleri hep bir kadını hatırlatır bana memleket dediğin telaşlı mı telaşlı çatlamış elleri hamur yoğururken mayası taşıverir yol boyu masalını isteniz şimdi benden bir vardılar diyeceğim bir yok oldular diyeceğim ardından kerpiç evin balkonundan el sallarken hürmetli insan ne yaşadı ne gördü Gülnur Ateşoğlu |
Sağlıcakla, sevgiyle kal...