OLABİLDİĞİNCE MASUM
Bağnaz yalnızlıkların
Nur yüzlü kadınları Dipsiz bir kuyunun etrafında İçlerinde derin bir hazine. O acı ki Kavurdu yüreklerini Şeytani iklimlerin Kurak ve bakir çölleri… Boş elleri ve Parlayan gözleri Suskunluğun nezdinde Terk edilmişliğin gölgesi. Haşin med-cezirlerin O fırtınalı esareti Sıkılgan ve üşengeç ruhların Kadim sessizliği, Kan kusarken İçilen kızılcık şerbeti. Vakur, naif ve asil Kirli dünyanın Kirlenmemiş Meryemleri, Çoktan çarmıha gerildi kötülük. O aşk ki; Kurtuluşun müjdecisi Sırra kadem basmışken nefret Bağrındaki o korunaklı şefkat Olabildiğince masum Nezdinde o ışıltılı tılsımın. |
Özlem Demirkaya &*.*&