Sende KaldıParmak uçlarına Bensizliği asıp da Terk edip gittiğin o gün, Kurak topraklarda Nadasa bıraktım benliğimi... Anladık gittin; (terk ettin) Gitmesine de Neden gözümden uykumu, Gözyaşımı çalıp da gittin, Ki, yüreğime düşürdün çölleri... Geriye dönüp baktığımda; Örselenmiş bir yürek, Kırılan umutlar, Yok olan hayaller, Birde sensizliğin acısı düştü Sen giderken payıma... Bu gece İlk defa hüzünleri giydim, Notaların hüzünlü sesi kulağımda Hep soldan sol çalıyor, Soluma düştün ne çare... Senden sonra Güldü mü sanıyorsun yüzüm, Hayat her zamankinden Daha çok hırpaladı, Sen düşerken gözlerimden... Sen giderken Biçare seyrettim, Gönlüme kilit vurdum İnan kimse giremez, Yüreğimin anahtarı sende kaldı.... N@zlı Hüzünyıldızı / 05:44 / 09/13 /2014 |
Hüzün;
Bazen bittiği
bazen de başladığı yer
sözün.
....tebrik ederim hüzünlü yüreğinizi ve de şiirinizi.