Nedense sen bende hep çaya misal olursun.
Berrak gülüşün gibi aydınlanır yüreğim.
An gelir efsanenle aya misal olursun.
Senin gamzen gülüşün her mevsim çayımda im.
Çay mı kahve mi deme hâlimi anla benim…


Kahve Yemen dilberi diye tarihe geçmiş.
Sonra Leyla misali leylin dilberi olmuş.
Sabahın tazeliği gül diye çayı seçmiş.
Bu tercihi kıskanan kahvenin benzi solmuş.
Çay mı kahve mi deme hâlimi anla benim…


Albeni seni söyler çayın renginde dem dem.
Kahve Belkıs’a dair efsaneden iz taşır.
Lâkin benim derdime sende ve çaydadır em.
Öyle bir efsane de bana Kafdağı aşır.
Çay mı kahve mi deme hâlimi anla benim…


Çay kahveye fark atar senin sayende bende.
Ellerinden süzülen ıtır suya albeni.
Gönlüm çayın renginde sendeki renge bende.
Böyle mahzun bırakma iklimine al beni.
Çay mı kahve mi deme hâlimi anla benim…
Anakara,04.10.2014 İ.K