Bu benim dünyamHüzün kokar benim dünyam. Baharim bile hüzündür benim. Güllerim hüzünlü acar, Elime degil yüregime batar dikenleri, Sararıp solar erkenden baharimin gülleri. Sonbahar gelir aniden. Hüzünlüdür duruşum, Hüzünlüdür bakışım, Gözlerim gülmeye calışır, Yüregim ağlıyorken.. Hıckırıklarımı duyamaz kimse, Sahte kahkahalarım cınlar, Hıckırıklarımı duymak istemeyenlerin; Kulaklarında.... Hüzün kokar benim dümyam. Bende hüzün kokarım, Dünyaya hüzünlü gözlerimle bakarım... |
Hüzün büyütür kimi insanı
Öğretir sana sevgiyi, hayatı
Yanlışı, doğruyu, beyazı, karayı
Hüzün ölümleri olgunlaştırır zaman zaman bir de insanları
Her zaman kötü değildir hüzünün kazandırdıkları
Belki gülmez ama sık sık yüzün,
Ağzından temkinli çıkar çoğu sözün
Bazen bugünün yarınını da düşünürsün,
"Sahte kahkahacıları" dahi düşündürürsün.
Aşk hüzünleri vardır bir de
Onu da ancak yaşayınca görürsün
Ya severek, ya da ayrılınca,
Yaşam boyu bir hüzne bürünürsün
Birde senin ki gibi hüzün kokarsa insanın dünyası
O zaman nice şiirler de, nice kederleri öldürüp öldürüp
Sonun da yaşamını mutluluğa döndürürsün !...
Şiirinizden yaşama biraz da beyaz baktığınızı anladım
Minik bir parça kendime sizden esin aldım ?
Siyahları saklayıp, yaşamla kucaklaşmayı içime yazdım
Güzeldi tüm hüzün duygularınız K U T L A R I M !!!....
Onatça tarafından 10/3/2014 11:13:09 PM zamanında düzenlenmiştir.