BENİ AFFETAvucumdan uçup giden, Zamana yenik düşen, Kıymetini bilmediğim, Gençliğim ve yalanlar, Tuz bastığım yaralarım, Umutlarım ve ölüm, Son pişmanlık, Geriye dönüş yok, Yaşarken girmek mezara, Parçalanmış, Tiftiklenmiş, Akıl yok başta, Akbabalar, Karmaşa, Yerine koyamadığım, Hatamı onaramadığım, Bir kenara biriktirdiğim Cam kırıkları Giden adamın ardından, İnadına sevip, çaresiz Bitti değip, Terk ettiğim, Savaşmadan yenildiğim. Kelimeler, Kelimeler tek başına, Hiç bir anlam ifade etmeyen, Yok olmak, Üşüyorum, Sol yanım Eksik ve hiçlik, Bir araya geldiğinde AŞK... Rüzgârda savrulan Yapraklar gibi düşlerde Koşup yakaladığım, “Gitme!” diye yalvardığım, Son pişmanlık. Yalanlar, yalanlar… Dilin söylediği, Kalbin inkâr ettiği, Gözlerin itiraf ettiği yalanlar. Bir hayale uzatıp elleri, Yakalamak, Sıkıca tutmak, Gözyaşlarıyla “Affet!” diye Yürekten yakarış, “Unutma beni!” diye yalvarış. Sarsıla sarsıla uykulardan Kâbuslarla kalkış, Haykırış “Gitme beni, affet!” Bir ağacın dallarına Bağladığım çaputlar, Geç mi kalınmış? Yeniden dönüp, yeniden Yakalamak mutluluğu, Dudaklardan kalbe bir dokunuş, Beni affet, söyleyemediğim Tüm doğrular için. Sevip de … AFFET... H.Çiğdem Deniz. |