ARKA BAHÇEDEKİ PAPATYALAR
Arabadan koşa koşa indim...
İşte o mavi tahta kapı karşımda... Ta çocukluğumda dedemin boyadığı, Benim parmaklarımla şekiller yaptığım, Kocaman demir tokmaklı... Taş duvarlar hala hatırladığım gibi, Girintili çıkıntılı... Gözlerim doldu... Dedemle tahta salıncağımı kurduğumuz, Elma ağacı da aynı yerinde! Arka bahçe papatya dolardı bu zamanlar.. Oturup koparırdım tek tek yapraklarını, Dedem mi çok seviyor, Anneannem mi? Hep dedem çıkardı, çıkmasa da dedem derdim, Kimse bilmezdi... Şimdi ikisi yan yana, Papatyaların arasında, Mutludurlar hala değil mi? Mezar taşlarının altında... |