Tek kurşun...
nefeslerim sayılı şu kahır dolu dünyamda
savrulup gidiyorum bilinmez yarınlarıma kaç gün, kaç yıl sürer bilmiyorum savruluşlarım al silahı vur alnımın çatısından; acımam inan ki sadece tek kurşun değsin sensizliği yaşayan tenime acımam... acımam korkma zaten yıkılmışlığı tadıyorum sensizliğin yangınlarında tekrar yıkılırken yokluğun sonsuzluğuna; kurşun acıtmaz beni yılgın alışverişleri yaşıyor ya bedenim; diken gibi iken nefeslerim al silahı vur gitsin bedenimi vur alnımın çatısından; nefeslerimi tüketsin tek kurşun yoksa işkencelerin içinde kıvranıyorum seni düşlerken yalnızlığımda nefeslerimle kan davası güdüyor gibiyim sana veda ederken kalabalık insan topluluğunda yalnızlığın en berbatını yaşadığım an ölmek geldi içimden uzanıp tutamadım ellerini; silemedim yaşlı gözlerini vur gitsin tek kurşunla alnımın çatısından kanım akmaz kurşun yarasından; acımaz sensizliği yaşayan tenim sensiz nefes alırken hayatın izbelerinde zaten yaşamıyorum sensizliğin boşluğundan kurtar sonsuzluğa uğurla sensizliğimi... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |