Kara trenHenüz çocuktuk biz Korku nedir bilmezdik Demir paraları rayların üzerine sıralardık Kara treni beklemeye koyulurduk Henüz çocuktuk biz Korkunç bir o kadar da karanlık Göz gözü görmüyor tünelin içi Sesimiz yankılandıkça, biz gülüyorduk Koşuyorduk bizi karşılayacak ışığa doğru Henüz çocuktuk biz Kara tren sesleniyordu uzaklardan bize Biz korku nedir bilmezdik Kaçmak yerine, tünelin duvarlarına sarılırdık Henüz çocuktuk biz Kara tren tünele girer Yüzümüzde şekiller yaratırdı Umurumuzda olmazdı Henüz çocuktuk biz Rayların üzerine sıraladığımız Demir paraların şeklini merak ederdik Kara tren onların üzerinden geçmişti Henüz çocuktuk biz Bir sonraki trenin gelişiyle kadar Etrafa fırlayan şekil almış Demir paralarını toplardık Henüz çocuktuk biz Saat başı geçen kara treni beklerdik biz Her geçen tren kendine özgü şekiller yaratırdı Korku nedir bilmezdik |
Saygilarimla.