ANNEM
Öpülen ellerin, mis gibi kokar
Gözünden sakınır ,can gibi bakar Demirden duvarsın ,kim görse kaçar Seninle yaşarım ,ben ömrü annem Kanatlar altında ,kolladın beni Sırtında taşıdın ,yordun bedeni Bıkmadan dinledin ,bütün derdimi Sensizken bu ömrü, neyleyim annem Ağlarsa arkamdan,hep annem ağlar Başkası ağlarsa,inan göz boyar Simsiyah saçları, beyaza döner Dualar edersin ,hep korur annem Bunca yıl uğraştın,sitem etmedin Yavrunu bırakıp, bir yere gitmedin Uğraştın durdun,yorulmak bilmedin Hakkın çok ağırdır borçluyum annem Gariban halinle,çalışıp durdun Bizlere yarandın kendini yordun Yıllara bir kere hesap mı sordun ? Saçını süpürge ettin sen annem Fedakar olurdun,yokluk çeksen de Üzmekten korkardın ,canın yansa da Geceler bitmezdi ,sabah olsa da Yoluna ömrümü, adarım annem NESRİN ÖNEM DEMİR 24. 09 2014 BURSA |
örgü kusursuz
kurgu duygusal
müstesna bir şiir olmuş
konu anne olunca bir başka oluyor şiirler
güçlü kalemi
tebrik ederim