Yahonniter krenken haus
takılı kaldı göz bebeklerim
dekorlu bahçenin görkemli yanar-döner manzarasına ayın dokuzu , bir pazar günü hiç duymadığım tonda ki müzik meledisiydi coşkulu çocuk nefesiyle bütünleşircesineydi ani ! bir ışık yanmasıydı göz bebeyime zerdali sarılığının da lazer hızında ki neşter keskini uzuyan bir yol virajı gibi mara kıl derin bir yanık kokusu kurşun renginde yavaş ve hazin ayaz sızısısı dolan dı üryan bedenime okyanus mavisinin ton ışığıydı sarmaş ve dolaş ne göz yaşı vardı ? ne hatır soran ? birden uyandım ’Kesin müzüğü ’? ’dinli bir bahcede dinsiz ne arar’? buruldu yüzler çatıldı kaşlar melekler dağıldı koro da yaşlar ! kükredi Azrail KAÇIŞ YOK SENİN’? belki nahara ! belki bahara ! Kadir Haktan TÜRKELİ |