YÂR GELDİ BANA
Sevdanın yelleri başımda eser
Mevsim aşka dönmüş; yâr geldi bana Gülüşü efsane, kendi şaheser Gitti çorak bahtım; kır geldi bana Kamaştı gözlerim; yüzü ay gibi Perçem dalgalanmış, kaşlar yay gibi Aktı şu gönlüme coşkun tay gibi Kalbimin kafesi dar geldi bana Zümrüdî bakışlar çağıl çağıldı İnci dişlerinden şule dağıldı Nefesi nefese kadar eğildi O gül dudakları kor geldi bana Öyle çekici ki kaçmam imkânsız Sevgisini saldı içime sonsuz Daha bundan gayrı olamam onsuz Muhabbet bağından sır geldi bana Yıllar biriktirip elem nemini Kıvama çekmişti hüznüm demini Söndürdü özlemin cehennemini Vuslatın dağından kar geldi bana Hani tüketmiştim bahttan dileği, Asmıştım duvara unsuz eleği; Kim gönderdi bana bu hoş meleği? Ayva dişimdeyken nar geldi bana Mücella Pakdemir x |
Gönül zaman, zaman küser haliyle,
Kavli kararından kaçar diliyle..
Dönüşün muhteşem coşku seliyle,
Daha fazla susmak ar geldi bana.