K(Y)ARA YÜREKLİMDemek sen de gidiyorsun onca yaşananı silip Güneşimi söndürerek karanlığa gömüyorsun Ardında boynunu büken sevdan kaldığını bilip Buna rağmen gözlerini geçmişine yumuyorsun Peki git k(y)ara yüreklim gittiğin yer çiçek dolsun Bensiz de mutlu ol gülüm bu da benim ah/ım olsun. Çamurla sıvanmaz gönül ağladıkça akar gider Çavlanlar mekanı olur kenarını yosun bağlar O yosunun yerine de elbet bir gün çiçek biter Yalnızca geçmiş anılar göz ucunda kirpik dağlar Gözler masum kirpiğime teselliyi eker elbet Asude gönlüm geçmişe bir mum daha diker elbet. Beklentiler denizinde dalgakıran benim adım Ne bir martı bekler beni ne yakamozlar ışıldar Belki de çoktan dolmuştur yâr/in gönlünde mîâdım Uzaktan bir karabatak "ağlama" diye fısıldar K(y)ara bir yüreğe konan şu garip gönlümün sesi Bakarsın bir zaman sonra bıkar kesilir nefesi. Çıplak geldiğim dünyada çırılçıplak sevdim seni Üstüme örttüğüm ne aşk ne keşkelerim var artık Bir zaman sonra nasılsa kara toprak örter beni Bir kuş gibi havalanır bu ruhum bedenden sartık Beni k(y)ara yüreğine lâyık görmedin ya sen yâr Ararsan bir gün dönüp de gel kara toprağımı sar. Sartık: Azat olunmuş, salıverilmiş özgür Ayvazım DENİZ Şiirimi güne layık gören seçki kuruluna ve yoruma layık gören tüm arkadaşlara gönülden teşekkür ederim. |