Eylül Kapıda
Ne vakit eylül dayansa kapıma,
Gözyaşı döküyorum. Sen karışıyorsun gözyaşlarıma, Bir kez daha ölüyorum. Tozlu yollardan geçiyorum. İçimde zerre umut yok. Karanlığı üzerime örtüyorum. Düşüyorum elimi tutan yok. Denizler hep içine ağlar, Bu yüzden de hiç ağlayanı yoktur. Ağaçlarsa daha paylaşımcıdır. Sokaklarda onunla ağlar, Sonbaharı görünce… Kendimden bile saklıyorum, Aynaları çatlatan gözyaşlarımı. Uçurumlardayım düşüyorum. Yanıma alarak yaşayamadıkları. Hoşça kal neşem. Hoş geldin hüzün… |