Anlamını yitirmiş bir şiirin sancıyan harfleriyiz biz
Kaldırılıyor aşk lisanından senli bütün cümleler
Geçmiş zamana varıyor koyulmuş her nokta
Üzerime yığılıyor dökülen harf yaşlarım
Biraz tükenmiş biraz da bitmişiz

Eski bir radyoda çalmayan şarkılarız biz
Sensizlik üzerine kurulmuş sanki bütün frekanslar
Kırık bir bestenin hüznünde unutuluyor nağmemiz
Biraz göz yaşı biraz da ahrazıs

Tozlu bir aynanın görmeyen yüzüyüz biz
Çirkiniz, loşta kalmışız
Siyahız, karanlığa gömülmüşüz
Biraz mecnun biraz da leyla’yız

Hüzne boyanmış bir şehrin renkleriyiz biz
Ölmüşüz, ceset süsü kalmış kaldırımlarda
Savrulmuşuz, dağılmışız dört bir yana
Biraz paramparça birazda külüz

Şiire vursun sancıyan bütün harfler
Çalsın radyolarda tüm kırık besteler
Göstersin kirli yüzünü tozlu aynalar
Hüzne boyanmış tüm şehirlerde ayrılık olan üç heceyiz
Biraz kötü biraz acı biraz da nefretiz.

Erkan İpek