SABAH EZANLARINA UĞRAYAN SESİN
Yıllar evvel olan bir şeydi,kavga ettiğimiz kıskançlık saçma sapan kuruntular sürekli onun boynuna yapıştığım zamanlar olmalı idi ,onu başkalarına itmiştim,suçlu bendim,evet niye eşimi suçluyordum ki?o şimdi yoktu madde dünyasından ayrılmış olan bedeni ruhu ile huzur bulmalı idi,ona kötü şeyler asla söylemeyecektim.

Sabah ezanları okunmaya başlamıştı ve ben hala uyumamış yatağımda düşünceler ile kıvranıyordum ,o ana kada geçmişin parçalarını toplamaya çalışıyordum,kendimi günah keçisi olarak gördüm,sürekli huzursuzluk çıkarmak bana en büyük zararı vermişti ,şimdi bedelini ödemeli idim,ezan sesleri arasında ’’Miray!’’ diye sanki bir ses duydum eyvah aklımımı yitiriyordum?

’Miray kızlarımı sakın üzme ,onları görmeni istiyorum,onları sevmeni istiyorum,eğer beni seviyorsan beni dinlemelisin,senin dört çocuğun var bunu sakın unutma ,eşyalarımıda dağıtıp durma, ben her zaman yanında olacağım benim tatlı aşkım’


Deliriyor olmalı idim,halisinasyon şu varsanı pisikozlar,pisikonevrozlar,şizofrenik durumlar şunlar bunlar işte uzak olmam gereken kelimeler kendime gelmeliydim,yoksada uzman bir yardımcıya mı ihtiyaç duymalı idim?ben ölmüş kocamın seslerini işitiyorum diye?


Hayır en büyük terapi en büyük kurtarıcım Rabbim olacaktı yine,hemen dularıma koyuldum,ezan sesleri ile yıkandım arındım,ruhum köpük köpüğe yıkanıyordu ama sıcaktı suları arada terliyordum,üzerimde her şey bedenime yapışmıştı

Sabahın ışıkları yüzümü kamaştırtığında yorganın altına girdim uyumaya çalıştım,bir kaç saat dalarsam yeterdi,bedenim ve bir ruh arasında olmayı bıraktım,gecelerim zordu artık,uyku düzenim bozulmuş ve sinirlerim bu yüzden gerilmeye başlamıştı.


Neyse bir kaç saatlik uyku üzerine bir acı kahve beni güne hazırlayacaktı,avukatıma tekrar gidecektim,O sırada bir telefon konuşmaya ihtiyacım var diyen gençlik arkadaşıma hayır demeyecektim.

Benimde konuşacaklarım var bilsen neler yaşadığımı,sadece kendine acımayı o zaman bırakırsın dedim,ama bak ben çok güçlüyüm sense zayıf benden bir şeyler öğrenmelisin diye kendimden emin galiba bugün tüm ukalalığımı üzerime aksesuar olarak takmıştım



SESİNİ DUYDUĞUMDA


Evde elime geçirdiğim sana ait ne varsa

toparlayıp bir gazete kağıdına sardım

büyükçe bir poşet o kıymetli hırkana son defa baktım

dudaklarım kenetlenirken

üzerine ışıktan yoksun simsiyah ölü harflerimi taktım

bölük pörçük ettiğin yaşamından kendime ait olanları aldım

sana sarıldım buz gibiydin çok soğuktun

göklerin Venüs’ü Urania meleğim derdin bana

kinim falan yok kalmadı sözlerini hatırlayınca

bak sabah ezanları okunuyor uyuyamıyorum hala

dualarıma sarıldım köpük köpüğe yıkanıyorum şu anda

perdemi araladım

o adam yine orada

bir dolu şey ayırıyor mukavva cam parçalarında

hızla koşuyorum şimdi yanına

seni seviyorum seviyorum seviyorum yapamayacağım dediğim anda bana bakıyor

adamcağız şaşkın iyimisin diyor ne oldu abla?

paketi geri çekiyorum

Allahın delisi ölmüş olsanda tüm ruhumla seni seviyorum hala

dediğini yapacağım söz

kızlarınıda seveceğim dediğim anda

saçı sakalına karışmış adam şaşkın

tövbe tövbe neler var yahu diyor elini yukarıya sallayıpta


HAYAT YOLDAŞIM BENİM ŞAŞIRMIŞ EŞİM HER ŞEYİM
SICAKLIĞIN NİYE YOK?
BUZ GİBİ NEFESİN
AMA
RUHUMLA SENİ İNATLA ISITARAK
SON NEFESİME KADAR SEVECEĞİM

MİRAY HANIM