Hisler KarmaşasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın rüzgâr fısıldar bazan seslerin ardından,
yansıttığı şey aynı değildir gördüğün sokak lambasının, işte o an hissetmeye başlarsın orada senden başka var olanları.
Hiç anlamıyorum bugünlerde
Boğuştuğum şeyin ne olduğunu Yapayalnız hissetmek Ya da toplum içinde susmak Beni de sıkıyor aslında Önce doyasıya gülerken Sonra ciddi bir tartışmada Aniden yersiz bir kahkaha Ve bardağı taşıran son damla olan Hüznün soğuk yeli uyandırıyor. Bomboş bir odada Boşluğun kıyısında sallanırcasına Yazılanların yalnızlık dürtüsü Dengeye getiriyor olmalı Bir tür alışkanlık yani. Hani sonu görülmeyen yolda Ne zaman başladığı ve biteceği Bilinmeyen bir rüzgâr Yüzüne öyle bir çarpar ki, Sanki buzcuklar yüzünü yarar. Çektiğin acıdan yarı mutlu Devam edebilmek coşkusu Eksilerek ilerletir yolda Şikâyetin soğuktan olması kadar Basit bir neden üşüşür. Okkalı bir küfür sallar Soğuktan donmuş kulaklarının Sızısı zannedip, devam edersin Taş kesilirken çatlaklarından kan sızdıran Kalbinin çözündüğünü umursamadan Bildiğin, tanıdık bir ses Dolar bomboş odaya birden Öyle bir koşullamışsın ki Gülümsemenin ardına gizlersin Kendi kendini. Gecenin karanlığında dışarıdan sızan Şekilsiz bir ışık demeti çeker ilgini. Dinlediğin şarkının eşliğinde Yaşamadıklarını, yaşatma çabasında bulursun kendini. |