BEN GİDERİM NEYİM KALIR
Çantada tasım tarağım.
Olmadı sıcak ya da serin bir evceğizim. İçinde, çapraz iki bacağı kısa masam. Üstünde ak kâğıtlar. Oturunca gece hisli yerine, Ben gıcırdayan sandalyemle yanına oturayım. Şükürler olsun ki kalemime Bulduğu her duvara yazdı. Topladım bense düşenleri hatıra diye, Kalem duvarda kurşun izleri bıraktı. Hadi dedim bir yol arası, Çantada toplananların rehberliğiyle bulalım Bilmediğim bir manzaranın hayranlığı. Baktım nizamsız parçalara. Baktım ancak, çıktığı yerlere oturur sandım. Bilemedim uzunca her biri bir bütün, bir ben. Rehberimin ışığını, çantamın içindekileri, kendimi Kendime taşıtmışım. Yük etmişim fazlasını. |