Yaşanan kara günler andırıyor bir düşü,
Bozkırda bir çığ, kim bilebilirdi ki.
Cefası keskin bıçak ki bırakmıyor hüznü,
Tükeniyorsun lakin göremezsin;
Tatlı gelir çığ rüzgarının pamuk dili.

Yaşanan, yaşanacak hazin günlerin sadece ön sözü,
Bozkırda bir çığ, kim bilebilirdi ki.
Sefası mı kaldı;
Mutlulukları aldı gitti saklı bir büyü,
Tükeniyor, göz göre göre bitiyor bir ömür
Bozkırda bir çığ, kim bilebilirdi ki.

Hatıradır geçen her an zamanın gözü,
Özlem biriktiriyor yürek biraz paslı fazlası mühürlü.
Bozkırda bir çığ, kim bilebilirdi ki,
Sefası mı kaldı,
Tükendi gitti koca ömrü.

Mucizedir aradığın bu perdenin son siyahında,
Vermez rengini yitir içinde kalan ne varsa.
Git, gitmeler olmadan tekrar tekrar yoksa;
Gitmeler geri getirmez,
Yitirdiğin avucunda kalan bir gonca.