her yara sızlar kabuğu kaldırılınca
sen benim kabuğumu hiç kaldırma!

giitin ya
eteklerimde deniz uykuya daldı
sessizliğe dayadı sırtını şehir
taklacı güvercinler
uçtu penceremden sonsuzluğa



beni tanırsın
değişmedim
illegal sloganlar atıyorum bazen ara sokaklarda
aykırı resimler çiziyorum duvarlara
ve halâ yağmur suyu içiyorum
yaşayabilmek için



arada sırada sokağından geçiyorum
gözüm takılıyor
perdelerine, ışığına
içim eziliyor içeride üşüyen adama
sonra adımlıyorum yalın ayak soğuk taşları
düşüyorum soysuz bir acının kucağına

hayta bir yalnızlık benimkisi
ne yana dönsem bana çarpıyor

ve içimdeki yarımlıklar çoğalarak
çağırıyor beni hüznün koynuna
yeniden ölüyorum sende her defasında
yeniden doğabilmek için umutla ve inatla...















03.09.2014/Sev_tap