KARALAMACA ..
Bomboş bir beden var şimdi elimde,
Kalbi parçalanmış, birazda hırpalanmış hallice. Etrafta durmadan konuşan insanlar, Kendi sorumsuzluğunda boğulanlar .. Küçük gördükleri, ezip geçtikleri o kalp varya, Dünya ya bedel aslında.. Ama görmez gözleri, Yalana dolanmıştır dilleri, Temiz görünür o kirli elleri .. Sen bilmez, görmez, anlamazsın ya, Oynamaya devam ederler yaşattıkları hikayeleri .. Ayşe Türkkan |
Vehim, kâbus, yalnızlığımı git gide koyulaştırmakta. İçeride delice inleyen, bayatlamış sükûtun çıldırtan düellosu, beynime acımasızca saplanan hançer edasıyla batıp çıktıkça, gece aşılmaz engeller gibi gözlerimde büyüyor...
Dercesine bir Karalama....Acizane...