her şey anlamsız
Sararan yüzüm gibi yapraklar kırık dökük yerlerde parçalanmış
Yine geldi mevsimi ayrılıkların Yavaş yavaş alıştırdığın tüm mutlulukların elvedası Zorluğun zaferi ve kaybeden biz Mevsim sonbahar yapraksız kaldı dallar Sensiz ben ıssız ben kalpsiz ben gibi Başka bir baharda çiçek açar mıyım bilmem Ya sen hangi dalları süsleyeceksin çiçeklerinle mevsiminde Bir sağa bir sola nazlıca sallanacak mı ağaçların Küçük bir çocuğun kahkahaları saracakmı her yerini sallanan salıncağında Gölgende kimleri barındıracaksın kim bilir Düşünmeyi de bıraktım artık neyin bedelini ödedim bilmiyorum Ben tek dalımla seni beklerken sonsuza kadar açmayacak çiçeklerimin yasındayım şimdi Yerimden bir adım ilerlemekten aciz yüreğimle gitme kal demeden gitmeyi başaran ben |