Çıldırtasıydı orada ki hüzünler
Atatürk Parkı’nda çıkardı yüzeye bu yüreğin sessiz feryatları
Park günlerim çekerdi o zamanlar
Gittikçe katmerleşen sevda sancılarımın kahrını
Arzular inadına aydınlık, umutlar inadına karanlıktı
Bir fiskecik kıvılcımla bende ki onsekizlik duygular
Hemen alev alırdı !
Ve taze aşkımı bir cehennem ateşiyle tanıştırırdı !...

Moral olurdu güne mağlup başlayan soluklanmalarıma
Gülen palmiye dalları arasından firar ederken ay ışığı
Simsiyah ölümler sıvardı hiç durmadan
Orada ki sabahsız gecelerim hep ruhuma
Sevgilinin ilk mektubu sunulurdu bilmem kaç yüz defa
Atatürk Parkında ki bir Venüs heykelinin tanıklığın da...

Aklıma düştü Venüs dedim de;
Sonbahar dallarının evlatlık sarı yaprakları her dökülüşün de
Yerleşirdi karşımda duran o Venüs’ün nazik yerlerine
Buruşuk bir elbiseye gibi dururdu dökülen yapraklar üzerinde
Utangaç bir ilaheye benzetirdim ben onu öyle görünce...

Bazen de bir çift kumru yetişirdi Venüs’ün imdadına
Konarak göğüslerinin mahcup noktalarına
Can kulağıyla dinlerdi sanki Venüs beni o park da
Lakin en sadık refakatçimdi benim Venüs
O Atatürk Parkında ki gecelerimin ıssız varlığıma…

İlk aşkın ilk mektubunu
Kurtarmak için bir unutkanlığın kurbanlığından
İtina ile çıkarılırdı saklı olduğu yürek evinden
Öylesi bir duyguyla girerdim park dünyasına o zaman
Huşu içinde yani Atatürk Park’nın nostaljik kapısından…

Bir kuş gibi çırpınıp dururdu sanki ilk mektup ellerim de
Ne kadar çok okusam, ruhumu o kadar çok acılarla bilerdim
Okudukça içinde ki iltifat zerreciklerinden teselli çalmak yerine
İnadına daha hızlı ufalanıp erirdim !
Yüreğime tırmanan karamsar düşlere tenkitsizce yenilirdim...

Park gecelerine bırakırdım çoğu zaman manevi küllerimi
Dolunayla paylaşırken en kötümser ruh hallerimi
Farkına dahi varmadan
Yatılı bırakırdım park gecelerine kendimi
Kırık ve tahta bir bankın üzerin de öldürürdüm ben gençliğimi !
Kendime yalancı rüyalar ikram edilen bir ceset gibi !...

Atatürk Parkı en sevdalı yıllarımın gizli bir mabedi gibiydi
O kentte ki mor yaşantılarımın
En sarhoş geceleri hep orada yaşanmış, hep orada bitmişti
Atatürk Parkı içi kan rengi anıların yegane ev sahibiydi
Acı ve ayrılık dendi mi aklıma Atatürk Park’lı yıllarım gelirdi
Ve orası,
en ihtişamlı anılarımın hem Cenneti, hem de Cehennemiydi !!!.....
=====
== İ.HAKKI GÜRCANOK ==
=ADANA ATATÜRK PARKI=
=====================