Issız Bir Ben Sende Yaşayan
Tenha bir mahallenin en belirsiz rengi
Gün akşama düşmüş söylemek tükenmemiş Dalgın bir yüz yelkovanın peşinde Dışarıya yeni çıkmış bir çocuk sevinci Günlerin durulan anı gecenin döşeğinde Sevdana adadığım bir karanfil Hani yüreği yeryüzüne vuran, gökyüzünde açan. Güneş vurdukça okşanan, çoğalan. Sesi içine içine akan ruhuna dolanan Bir ömrü büyüten, sevdiğine bakan Uslanmaz bir umut ellerini tutan Yaşamın kör düğümü ruhunda sökülen Yaşamı yaşatan Sözler sıyırır geceyi hani o yerleşmiş örtüyü Aralandıkça dökülen ilk anı aşan Geceye bir lütuf açan tohumlar Hani ansızın sonsuza kadar susanlardan O andan sonra konuşan yürek sesidir duyulan Kendi perdesini aralayan |