Bir nesneye gizlenip susuyorsun
Tüm yüzlerin sözleri sallanıyor
Neyi umut ettinse hepsi kapanıyor
Bir suskuya kanıyor ömrümüz
Köklerini belirginleştiriyor yüzler
Ki onlara bir yaşamak kalıyor.
Parmak uçları sızlıyor hayatın
Sen dipleşiyorsun derin kuyularda
Bakışlarının gizi artıyor bir suskuya
Kentler uzaklaşıyor gözlerinden
Buğulaşıyor kapılar, pencereler
Ki hatırlıyorsun bir gece öleceğini.
Bir gece için yaşıyorsun onca deseni
Bir tohumu diriltecek söz arıyorsun
Sustuğu olur mu ara sıra sözcüklerin?
Dolu kadehlerin uçtuğu olur mu ?
Ne kadar uzakta bir beldesin sen
Ki biliyorsun yaşamın mor gölgesini
Soğuk bir buluta kalıyor zaman
Özünü özlemek kalıyor sokağın
Bir mevsime yaprak düşüyor örneğin.
Bir gönle insan düşmüyor bu günlerde
Hayır onlar zamansız bir el arıyorlar
Ve yüzükoyun kalıyor su
Ki o sınırsız ülkenin çocuğu
Sakın söyleme kapılardan tiksindiğini
Ki ant olsun onlar sır’sıkı kapalı.