SEN BİR ŞEY ANLAYABİLDİN Mİ?

Duvarları kaplayan sarmaşıklar camlarıma uzanır

onların her dalı seni hatırlatır

rüyalarımın ortasına elin uzanır

illa o çiçeği bana vereceksin, öyle gürültüler yapıyorsun ki evdekiler uyanır

özgür bıraktığım aşk mağbedimde şimdi

kimseye aldırmadan ellerin uzanır

bir kaç şiir senin mi değilmi çaldıysanda çaldın satırları aldırma boşver

onlar sanki ruhumda oluşan duyguları uyandırır

yargılamadan hesaplamadan deli dolu 1970 ler bak şimdi tütün olmuş

bende sigara kağıdına sarılır

duman dumana ortalık

dumanların arasından sıyrılan yüzün karşımda

tırmandığın sarmaşıklar hala yerinde dahada sarmalanır

pervazların rengi birazda şekli değişti sadece

penceremden sarkıttığım kollarım

büzüş büzüş derilerim ah o değerli çizgilerim

unutulmuyor bazı şeyler

ruhun oyunu olmalı içeride gençliği koşturan serseri

diretiyor bedenime oysa yorgunum

yürüdüğüm yolarda artık dinleniyorum

kızımın bana uzattığı o güzel bebek günümü aydınlatırken

yıllar ne çabuk akıyor nasıl bir şey şu yaşam

sen anlayabildin mi?

ben hala şaşkın düşündükçe sersem gibiyim

SÖYLESENE
SEN ŞU GEÇEN YILLARDAN BİŞİ ANLAYABİLDİN Mİ?
MEVSİMLERİN BİRİNİ BİLE HATIRLAYAMIYORUM
BEN SERSEM GİBİYİM

MİRAY HANIM